Boekfragmenten De Vierde Soera Deel 1
|
De koran is ingedeeld in honderd veertien hoofdstukken of soera's,
op hun beurt weer onderverdeeld in verzen, die 'tekenen' worden genoemd.
De vierde soera,
genaamd Al-Nisa',
'De vrouwen',
bevat volgens sommige oriëntalisten volgende algemene aanwijzing: |
| 'Overlegt goed en neemt slechts één, twee, drie en ten hoogste vier echtgenoten. Vreest gij ook dan nog onrechtvaardig tegenover een vrouw te handelen, leeft dan met slavinnen die gij kunt kopen. Zo zult gij niet gemakkelijk van de rechte weg afdwalen.' |
|
Myriam had een hekel aan het kleedhokje.
Het had als enig meubilair een stoel en een kapstok en nadat je je had uitgekleed - slipje en beha mocht je aanhouden - zat je op de stoel te wachten tot het je beurt was.
Het wachten leek iedere keer langer te duren.
Ze staarde naar de deur die de laborant straks zou opentrekken om haar in de röntgenkamer binnen te laten. De afgelopen nacht had ze opnieuw gedroomd over het auto-ongeluk, waarbij ze de rugblessure had opgelopen. Muriël was van oordeel dat ze daarin een waarschuwing moest zien voor iets dat haar boven het hoofd hing, maar Myriam hechtte geen geloof aan dat soort voorspellingen.
Ze sloot haar ogen en beleefde het ongeluk opnieuw.
De weg ging steil omhoog tot driehonderd meter en het leek of ze een hemel van besmeurd metaal tegemoet stormde. Seconden later stortte de weg zich van die hoogte omlaag het dal in en onmiddellijk daarop weer omhoog. Het begon te regenen en ze nam instinctief wat gas terug.
'Niet vertragen', riep Muriël.
Myriam schudde het hoofd. De regen had het evenwicht tussen geconcentreerd enontspannen rijden verstoord. Het gevoel dat haar niets kon overkomen, was weg. Ik ben meegegaan als navigator voor deze rally, dacht ze opstandig, niet als coureur.
'Jij moet het stuur overnemen', zei ze met iets van paniek in haar stem. 'Die krampen in je kuit zullen nu wel voorbij zijn.'
'Néé', schreeuwde Muriël. 'Doorrijden! Als je stopt, zijn we onze voorsprong kwijt.'
Myriam vertrok haar gezicht. Het zou moeilijk zijn met deze snelheid te blijven rijden zonder regenbanden. Nauwelijks merkbaar minderde ze vaart.
'Scherpe bocht naar rechts! Tachtig meter klimmend! Dan scherp naar links!'
De regen ging over in waterige sneeuwvlokken en het wegdek werd spiegelglad.
'Hoever nog?'
'Acht kilometer! Vijf minuten!' Muriëls stem sloeg over van opwinding.
Myriam stuurde nu in uiterste concentratie, bij iedere bocht probeerde ze twee tot drie haarspeldbochten voor hen uit te overzien. Op de korte open bergflank kreeg de wind vat op hen en de wagen begon te slingeren. Ze ving hem op, maar voelde hoe hij slipte en stootte en ze wist dat de banden bij die snelheid onvoldoende greep hadden op het wegdek. In de bocht begonnen de achterwielen weer te slippen, ze stuurde er tegenin, gaf opnieuw gas en slaagde erin de wagen op de korte steile klim weer recht te krijgen. Hoewel ze nog wat vaart minderde, kwam de volgende bocht veel te snel op hen afgestormd en toen ze er vlakbij waren, verscheen midden op de weg een gendarme, die wild met zijn armen zwaaide. O God, O God! Ze rukte aan het stuur, wist de in paniek wegkrabbelende gedaante te ontwijken, maar nu leek de wagen een eigen leven te gaan leiden; het landschap wentelde om haar heen, de bomen langs de weg werden reuzen, groeiden tot donkere kathedralen, die één aaneengesloten rij vormden - een Lorelei. Haar ogen vonden een lichte vlek en lieten die niet los. Ze trok opnieuw aan het stuur, trapte op het gaspedaal en de wagen schoof zijwaarts in het gat. Op hetzelfde moment schoot een felle, hete pijn door haar rug en ze hoorde noch voelde de dreun waarmee de wagen tegen een boom knalde.
|
| |
Lees hier het tweede deel >> |
|
|
|
|
|
|
|
|
